Dla miłośników zwierząt pochówek czworonożnego przyjaciela to sposób na pożegnanie się z kimś kto towarzyszył im przez kilka bądź kilkanaście lat. „Podziękowanie” za lata służby i oddania. Właściciele czworonogów nie wyobrażają sobie, że oddają zwłoki swoich pupili do utylizacji. Są jednak i takie głosy, które mówią, że to nieetyczne, a pogrzeby zarezerwowane są tylko dla ludzi.
Naukowcy udowadniają jednak, że cmentarze dla zwierząt nie są czymś nowym. Istniały już w starożytności. Jak w marcu poinformował Dziennik Naukowy, powołując się na Live Science: „Archeolodzy w Egipcie odkryli najstarszy cmentarz dla zwierząt domowych. Nekropolia, która powstała przed dwoma tysiącami lat, wypełniona jest szczątkami ukochanych pupili ówczesnych ludzi. Chowano tam m.in. koty i małpy, które nadal noszą obroże z koralikami z muszli, szkła i kamienia. Jedna małpa została nawet pochowana z trzema kociętami, muszlami i prosięciem. Odkrycia dokonali badacze z Polskiej Akademii Nauk w Warszawie”.
Źródło: Jyndrys – Praca własna
Także wielu miłośników, czy właścicieli zwierząt z Ostrowca Świętokrzyskiego chciałoby mieć miejsce, w którym mogłoby godnie pochować czworonożnego pupila. O to jak wyglądają takie procedury i czy to w ogóle możliwe zapytaliśmy w Głównym Inspektoracie Weterynarii w Warszawie.
– Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) NR 1069/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 października 2009 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (…), padłe zwierzęta domowe stanowią surowiec kategorii I, a więc szczególnego ryzyka i podlegają bezpośredniemu przetworzeniu w zakładzie utylizacyjnym kategorii I a następnie, spopielaniu w spalarni. Tak więc nie ma możliwości zgodnego z prawem pochowania takiego zwierzęcia np. w przydomowym ogródku, a tym bardziej wywiezienia zwłok do lasu. W praktyce, na rynku funkcjonują zakłady usługowe zajmujące się działalnością polegającą na odbieraniu martwych zwierząt od ich właścicieli lub posiadaczy i wywózką do zakładów utylizacyjnych. Z ich usług powszechnie korzystają np. lecznice weterynaryjne – czytamy w odpowiedzi.
Źródło: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Dog_cemetery.jpg
Właściwe władze mogą postanowić, w miarę potrzeb, że martwe zwierzęta domowe mogą być bezpośrednio usuwane, jako odpady, przez zakopanie.
Aktualnie Polska nie posiada żadnych autonomicznych regulacji w sposób ogólny przewidujących taką możliwość. W związku z tym, pochowanie zgodnie z prawem padłego zwierzęcia domowego wymagałoby zezwolenia wydanego w drodze decyzji administracyjnej przez powiatowego lekarza weterynarii, za zgodą wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska. Procedura jest skomplikowana, czasochłonna i może pociągnąć za sobą koszty.
– Cmentarz dla zwierząt, z punktu widzenia przepisów sanitarno-weterynaryjnych, jest szczególnym rodzajem składowiska odpadów. Zgodnie z art. 12 rozporządzenia nr 1069/2009 padłe zwierzęta domowe można poddać przetworzeniu w zatwierdzonym zakładzie przetwórczym, a ostatecznemu usunięciu jako odpad (np. popiół), przez składowanie na składowisku zatwierdzonym zgodnie z dyrektywą Rady 1999/31/WE z 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów. Niniejsza dyrektywa w polskim porządku prawnym implementowana jest przez ustawę z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U., Nr 62, poz. 628 z późn. zm.). Nadzór nad tego rodzaju składowiskami jest w gestii organów Inspekcji Ochrony Środowiska. Na podstawie rozporządzenia nr 1069/2009 martwe zwierzęta domowe mogą być także bezpośrednio usuwane jako odpady poprzez ich zakopanie. Warunkiem legalności takiego działania jest uzyskanie zezwolenia „właściwej władzy”, zgodnie z procedurą opisaną powyżej – poinformował nas Główny Inspektorat Weterynarii w Warszawie.
Przepisy rozporządzenia nie precyzują w sposób szczegółowy zasad oraz warunków udzielenia zezwolenia. Przyjmuje się, że następować ono powinno według zasad ogólnych poprzez wydanie decyzji administracyjnej, spełniającej wymogi zezwolenia. Założenie takiego cmentarza wymaga spełnienia warunków gwarantujących, że zakopanie padłych zwierząt na danym terenie nie zagraża zdrowiu zwierząt i ludzi, w szczególności poprzez zabezpieczenie przed dostępem osób trzecich, a także dostępem zwierząt dzikich i domowych, zabezpieczenie przed zanieczyszczeniem wód gruntowych, lub nadmiernym rozwojem flory bakteryjnej powodującej procesy rozkładu.
Źródło: U.S. Navy photo by Petty Officer 2nd Class John F. Looney
– Z przepisu art. 19 rozp. 1069/2009 nie wynika, aby usuwanie martwych zwierząt domowych poprzez ich zakopanie dotyczyło tylko właścicieli zwierząt „na własny użytek”. Dlatego możliwe jest na podstawie tego przepisu prowadzenie także cmentarza dla zwierząt na użytek osób trzecich. Aktem prawnym wspólnym dla wszystkich członków Unii Europejskiej, regulującym opisane wyżej zagadnienia jest rozporządzenie (WE) NR 1069/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 października 2009 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (…). Akt ten obowiązuje wprost, zaś odstępstwa od jego postanowień możliwe są jedynie w sytuacji, gdy właściwy przepis rozporządzenia tak stanowi. W przypadku cmentarzy dla zwierząt, na podstawie art. 19, do uznania „właściwej władzy” przepisy pozostawiły możliwość udzielania zgody na usuwanie martwych zwierząt poprzez ich zakopanie. Na koniec dodać należy, że zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625 z późn. zm.), organem właściwym w zakresie nadzoru nad działalnością polegającą usuwaniu ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego (w tym padłych zwierząt domowych) jest powiatowy lekarz weterynarii – czytamy w odpowiedzi.
Według danych Głównego Inspektoratu Weterynarii (pod jego nadzorem) na terenie Polski znajduje się 15 cmentarzy dla zwierząt towarzyszących na terenie województw: kujawsko-pomorskiego, lubuskiego, mazowieckiego, podkarpackiego, podlaskiego, śląskiego, pomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego i zachodniopomorskiego.
Cena pochówku zwierzęcia waha się od 400 do 600 zł i uzależniona jest od jego wagi. Na rynku funkcjonują cmentarzyska, które oferują transport zwłok zwierzęcia z terenu całego kraju. To także dodatkowy koszt. Roczne utrzymanie miejsca pochówku to kwota w przedziale od 80 do 100 zł. Możliwe jest także dochowanie kolejnego zwierzęcia w kwocie od 200 do 300 zł.
