Bałtowscy seniorzy swoim spotkaniem opłatkowym wpisali się w czas Adwentu i oczekiwania na narodziny bożej dzieciny, o czym przypomniał, zaproszony na wydarzenie ksiądz kanonik Grzegorz Kucharski, proboszcz parafii pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej w Bałtowie. Hubert Żądło, wójt gminy Bałtów przypomniał o początkach Stowarzyszenia, zapewniając, że zawsze trzyma kciuki za aktywnych seniorów, choć początkowo sam nie wierzył, że organizacja rozwinie się aż tak bardzo, a kolejne osoby będą chciały dołączyć i aktywnie uczestniczyć w życiu gminy.
– Mogę z państwem po raz drugi uczestniczyć w takim spotkaniu. Rok temu życzyłem państwu wszystkiego najlepszego, aby to wasze Stowarzyszenie się rozwijało. Mówiłem wtedy, że chcę korzystać z waszego doświadczenia i o ile byłem przekonany, że to wasze doświadczenie jest bardzo duże, a mądrości życiowej można wam pozazdrościć, o tyle teraz mogę się już przyznać, nie doceniałem waszej werwy, chęci do pracy i działania. Nie wiedziałem i nawet sobie nie wyobrażałem, że tak szybko będziecie się w stanie zorganizować i tyle inicjatyw wspólnie przeprowadzić. Gdy pojawiła się tylko taka możliwość, aby udostępnić wam lokal, wspólnie z panią Haliną Szczykutowicz, panem Henrykiem Cielebąkiem, udało się to miejsce znaleźć. W tak krótkim terminie, bez żadnej finansowej pomocy gminy, to miejsce odnowiliście. To jest wielkie odciążenie dla gminy, ponieważ zazwyczaj w pracy wójta spotykam się z tym, że każdy przychodzi, aby coś z tej gminy wyciągnąć. A wy potraficie dać coś od siebie – mówił Hubert Żądło, wójt Bałtowa.
Stanisława Ciecieląg „Czy otworzysz”
W noc grudniową szła Maryja,
Pukała do drzwi
I pytała,,czy otworzysz,
Czy otworzysz mi,,?
Zatroskany również Józef,
Także razem z nią;
Chciałby spocząć w byle chatce,
Bo na dworze ziąb.
Bałtowskim seniorom życzył świąt spędzonych w rodzinnej atmosferze, wśród najbliższych osób, aby odpoczynek zmotywował ich do dalszego działania, a dobra energia nigdy ich nie opuszczała.
– Tradycja przygotowania i organizacji takiego spotkania opłatkowego funkcjonuje w naszym środowisku już od dawna. Teraz mogliśmy już jako Stowarzyszenie Seniorów w Bałtowie „Ruch to moje zdrowie” spotkać się wspólnie przy wigilijnym stole w nowej siedzibie. Jest to okazja do kolejnego wspólnego spotkania, pobycia razem, wspólnych rozmów. A teraz dodatkowo mamy się czym pochwalić, bo dzięki przychylności wójta możemy już spotykać się w budynku po byłym przedszkolu – tłumaczyła Halina Szczykutowicz, prezes Stowarzyszenia.
Nową siedzibę od gminy Stowarzyszenie otrzymało w połowie listopada. Na remont zbyt wiele czasu nie było.
– Czasu za wiele nie było, bo mieliśmy zaledwie dwa tygodnie na remont, a 30 listopada zorganizowaliśmy „Andrzejki” – wyjaśnia Halina Szczykutowicz i dodaje, że wcześniej spotykali się w Gminnym Centrum Kultury. Przypomina także, że samo Stowarzyszenie powstało w marcu tego roku, a zaczęło się od planów i działań grupy inicjatywnej, w skład której weszli: Anna i Henryk Cielebąk, Andrzej Lichocki, a także Elżbieta Walas-Lucenko.
– Przyszłam zwyczajnie na zebranie, jako seniorka, w sumie z takiej ludzkiej ciekawości, po tym jak po jednej z sesji uczestnictwo w takim spotkaniu zaproponował mi pan jeszcze wtedy radny – Henryk Cielebąk. Przypadek zrządził, że zostałam wybrana prezesem, ponieważ na tym pierwszym spotkaniu odbywały się już wybory do Zarządu. Myślę, że dokonano takiego wyboru ze względu na to, że wcześniej działałam już w stowarzyszeniu. Ja bardzo lubię rozmawiać z ludźmi być może to także miało wpływ na to, że zostałam wybrana na prezesa – wspomina.
Na pierwsze spotkanie przyszło 30 osób, pomimo że do założenia Stowarzyszenia potrzebnych było 15 członków. Stowarzyszenie aktywizuje seniorów zarówno z Bałtowa, jak i całej gminy. Do tej pory nie było organizacji, która skupiałaby mieszkańców przeżywających „jesień życia”, a ta wcale nie musi być szara i smutna. Patrząc na to, jak aktywnie działają i organizują się bałtowscy seniorzy, trudno ich określić mianem seniorów.
– Myślę, że jeden od drugiego zaraża się u nas w Stowarzyszeniu tą aktywnością. Wydaje mi się, że wiele osób, nie posiadając alternatywy, siedziało zamkniętych w domach i oglądało telewizję – tłumaczy, wyjaśniając, że w tej chwili do bałtowskich seniorów należy 40 aktywnych osób. Są to osoby z całej gminy. Najwięcej jest z Bałtowa, z Wólki Bałtowskiej i Skarbki. Każdy może zapisać się do Stowarzyszenia. Wystarczy tylko wypełnić deklarację i zapłacić roczną składkę, w wysokości 20 zł.
Swoją działalność zaczęli od Spotkania Wielkanocnego. Systemem gospodarczym przygotowali wielkanocny poczęstunek, każdy z nich przyniósł z domu inną potrawę. Także i to wydarzenie okazało się olbrzymim sukcesem. Pojawiło się na nim 25 osób.
– Posiedzieliśmy, porozmawialiśmy, było bardzo rodzinnie, mówiąc kolokwialnie – swojsko. Ludziom zaczęło się to podobać. Założyłam, że w każdym miesiącu fajnie byłoby spotkać się, czy wyjechać na wycieczkę, albo do teatru. I tak w maju odbyło się spotkanie z byłym policjantem, panem Dariuszem Lorantym w gminie. Cieszyło się też dużym zainteresowaniem, bo przybyło na nie sporo osób. W czerwcu pojechaliśmy na wycieczkę do Kazimierza, lipiec upłynął nam pod znakiem wycieczek rowerowych, a w październiku wyjechaliśmy do Sandomierza. We wrześniu intensywniej zaczęliśmy myśleć o siedzibie, starając się o to, żeby wójt wynajął nam pomieszczenia po byłym przedszkolu. Dzięki uprzejmości władz gminy dostaliśmy połowę powierzchni, jaką zajmowało przedszkole. To jest dość duży obszar bo zajmuje około 80 metrów kwadratowych. Bardzo ułatwiło nam to życie, bo mamy własną kuchnie, szatnię, sanitariaty, mamy biuro, a także sale konferencyjną – wylicza Halina Szczykutowicz.
Stanisława Ciecieląg „Czy otworzysz”
Gdy usłyszysz kołatanie,
Wpuść ich pod swój dach,
Bo Dzieciątko maluteńkie,
Przyjdzie na ten świat.
Zbawcę świata ci przyniosą,
Jeśli tylko chcesz,
Bo w stajence jest im zimno,
Przecież o tym wiesz.
Przytul do serca Dzieciątko,
W tę grudniową noc
A On za to ci w podzięce,
Swą zostawi moc.
Dodaje, że już dziś nie wyobraża sobie życia bez Stowarzyszenia. Jako osoba działająca aktywnie w Związkach Nauczycielskich i przebywająca wśród ludzi nie potrafiłaby zamknąć się w czterech ścianach.
– Ja uwielbiam pracować z ludźmi, kocham wychodzić do ludzi. Uważam, że taka praca przynosi mi dużą satysfakcję i spełniam się w tej roli. Każdy ma jakieś predyspozycje. Potrafię zebrać ludzi i współpracować z nimi. Zresztą osoby same przychodzą i proponują pomoc, czy zaangażowanie się w niektóre przedsięwzięcia. Nie trzeba szukać daleko. Podczas remontu naszej siedziby tylko rzuciłam hasło i już mieliśmy chętnych do remontu pomieszczeń. Jeden z panów przyszedł i powiedział, że ma taką maszynkę do czyszczenia ścian i że pomoże nam z remontem. Jak powiedział tak zrobił. Także kobiety zaangażowały się w pracę – wyjaśnia.
Dodaje, że w przyszłym roku chcieliby kontynuować wycieczki, marzy im się trzydniowa wycieczka w Bieszczady nad Solinę, ponieważ sporo starszych osób nie opuszczało gminy, nie znają też uroków innych zakątków w Polsce.
– Dzięki Stowarzyszeniu to nasze środowisko zaczyna się integrować. Dawniej mijaliśmy się na ulicy, mówiąc sobie tylko kurtuazyjne: dzień dobry. Teraz się znamy, jesteśmy jedną rodziną. Nawet ostatnio, gdy na prośbę wójta robiłyśmy stroik, który wraz z naszą choinką pojedzie na Jasną Górę, zauważyła, że dziś potrafimy czerpać radość z tego, że jesteśmy razem, że wspólnie nad czymś pracujemy. Tak właśnie powinno być zawsze – dodaje.
W Stowarzyszeniu Seniorów w Bałtowie „Ruch to moje zdrowie” jest miejsce dla każdego. Przekonują o tym Stanisława Ciecieląg, Elżbieta Walas-Lucenko, a także Edward Sałek, którzy już dziś nie wyobrażają sobie, że nagle ich Stowarzyszenie przestaje istnieć.
fot. Łukasz Grudniewski/naOSTRO.info
Stanisława Ciecieląg to artystyczna dusza bałtowskich seniorów. Pisze wiersze i piosenki, które znajdują coraz więcej sympatyków. Jest także autorką hymnu bałtowskim seniorów.
– Zostałam członkiem stowarzyszenia, bo taka była potrzeba chwili. Chciałam też zagospodarować jakoś czas wolny. Działam w Kole Gospodyń Wiejskich i w Zespole „Biesiada”, lubię dawać innym od siebie to, co jest we mnie najlepsze. Czuję się na tyle młoda, że ten wolny czas lubię poświęcić innym. Nie wiem co znaczy słowo nuda. Nie mam na nią czasu – mówi.
Błogosławił będzie mile,
Stanisława Ciecieląg „Czy otworzysz”
Grzeszne życie twe
I uchroni cię od piekła,
Wyzwalając cię.
Tulmy do serca Jezusa,
Niech w nas radość trwa;
Że odwiedzi nasze chatki.
Pod opieką ma.
Jest czas na zespół, na koło gospodyń i jest czas na bałtowskich seniorów. W przerwach Stanisława Ciecieląg pisze także wiersze i piosenki, którymi dzieli się z innymi chociażby poprzez portale społecznościowe.
– Gdyby mnie ktoś poprosił, żebym o kimś napisała, byłoby trudno. To musi przyjść samo i wynikać z wewnętrznej potrzeby. To nie jest tak, że czekam kilka dni, aż przyjdzie natchnienie. Biorę kartkę papieru i piszę. Czasami powstaje od razu siedem, osiem zwrotek, gdy kończę, zamykam pewien rozdział i już do tematu nie wracam. Idę do przodu – mówi.
Stowarzyszenie stało się dla niej szansą na poznanie ciekawych ludzi. Dotychczas znali się bowiem przelotnie, z widzenia, teraz nie kończy się tylko na pozdrowieniu i wymianie uprzejmości, ale i dłuższych rozmowach. Przyznaje, że bałtowscy seniorzy stanowią pełen wachlarz różnych typów osobowości, zainteresowań i profesji. Sama zachęca wszystkich, aby zapisywali się do Stowarzyszenia.
fot. Łukasz Grudniewski/naOSTRO.info
Także Elżbieta Walas-Lucenko, wiceprezes Stowarzyszenia dodaje, że bałtowscy seniorzy są dla niej szansą na rozmowę z drugim człowiekiem, a także aktywne spędzanie czasu wolnego.
– Bardzo lubię przebywać wśród ludzi. Bardzo lubię z nimi rozmawiać, pomagać im, przebywać z nimi. Stwierdziłam, że swoje siły mogę spożytkować właśnie w Stowarzyszeniu – tłumaczy. Podkreśla, że osoby w wieku senioralnym, często zamykają się w czterech ścianach, doskwiera im samotność, a od niej dzieli nas już tylko krok od depresji. Dzięki Stowarzyszeniu w miesiącach letnich mogą aktywnie spędzać czas, w zimie, gdy aura za oknami nie jest już tak łaskawa, spotykać się w siedzibie.
– Nie potrafię usiedzieć w domu. Mało jeżdżę samochodem, pomimo że mogłaby. Wolę chodzić. Dla mnie siedzenie w domu jest porażką. Można popaść w melancholię. Marnotrawi się dany nam czas. Lepiej wyjść na kawę, posiedzieć i porozmawiać – tłumaczy.
Dodaje także, że dla niej nowa siedziba Stowarzyszenia jest pełna wspomnień. W aktualnej sali konferencyjnej uczyła bowiem dzieci z klas I-III, tutaj także mieścił się Urząd Stanu Cywilnego, w którym brała ślub.
– Tutaj odżywają wspomnienia. Szczególnie te szkolne. Parę lat życia się tutaj spędziło. Dziś te pomieszczenia wyglądają inaczej, dzięki cudownym ludziom, których mamy w Stowarzyszeniu. Ten remont, który razem robiliśmy bardzo nas do siebie zbliżył. Wszyscy znaliśmy się z widzenia, ale kontaktu bliższego nie było. Teraz jesteśmy w stałym kontakcie – podsumowuje.
Swoje miejsce w Stowarzyszeniu znalazł także Edward Sałek, który zapewnia, że koleżanki i koledzy seniorzy dają mu siłę i motywację do działania.
W noc grudniową szła Maryja
Stanisława Ciecieląg „Czy otworzysz”
Pukała do drzwi.
Nie pytała, nie pytała;
Bo otwarte drzwi.
– Oni dają mi takiego kopa, taki zastrzyk dobrej energii, aby nie siedzieć, tylko działać aktywnie. Mamy wspaniałe kobiety, które potrafią nam zorganizować każdą uroczystość. Wcześniej znaliśmy się z kościoła, z większych uroczystości, ale to nie było to samo. Teraz jesteśmy jedną rodziną – wspomina.
Przypomina, że życie osób w wieku senioralnym wcale nie musi być smutne. Przekonuje, że jeśli tylko zdrowie na to pozwala można jeździć na wspólne wycieczki rowerowe, czy dalsze wyprawy w Polskę, aby poznawać nasz region, a także i kraj.
– Spotkanie się, rozmowa, to jest to czego nam potrzeba. Ostatnio podczas wspólnych „Andrzejek” bawiliśmy się do drugiej w nocy. Zdowie póki co nam dopisuje. Śmiechu było co niemiara – wspomina.
fot. Łukasz Grudniewski/naOSTRO.info
Podobnie jak pozostali seniorzy podkreśla, że bardzo zjednoczył ich wspólny remont. Spotykali się w wolnym czasie i remontowali budynek.
– Teraz, gdy już mamy swoją siedzibę, chcemy organizować różne warsztaty tematyczne. O artystyczną stronę dba nasza niezastąpiona Stasia, która pisze piękne piosenki i wiersze. Jeździmy na wycieczki, działamy, nie mamy czasu na marazm i załamanie – podsumowuje.
Galeria fot. Łukasz Grudniewski/naOSTRO.info
